ΕΜΜΕΤΡΟ ΣΑΤΙΡΙΚΟ
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ (του ΓΙΑΝΝΗ ΔΕΒΕΛΕΓΚΑ)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Το
«Cherchez
La
Femme»
είναι κωμωδία. Ένα έμμετρο θεατρικό μονόπρακτο που ασκεί κριτική στα
επιφανειακά, άστοχα και άδικα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις απέναντι στον
φορολογούμενο ελληνικό λαό. Μέτρα που αγγίζουν σε κάποιες περιπτώσεις τα όρια
της γελοιότητας, ακριβώς, επειδή η ορατότητά τους περιορίζεται στον ορίζοντα
της τετραετίας. Και επιπλέον γιατί το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που οι ίδιες
οι κυβερνήσεις δημιούργησαν, είναι σαθρό. Έτσι, φοβούμενες αφενός να αναλάβουν
το πολιτικό κόστος του εκσυγχρονισμού των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και
αφετέρου να αντιμετωπίσουν τη δυσφορία των πραγματικά μεγάλων φοροφυγάδων από
τους οποίους εξαρτώνται εν πολλοίς πολιτικά, επικοινωνιακά και οικονομικά,
διαιωνίζουν μία κατάσταση κωμικοτραγική.
Στην πρώτη σκηνή
που εξελίσσεται στο γραφείο του προϊστάμενου… πάταξης του οικονομικού
εγκλήματος, εμφανίζεται ο Ράμπο. Ένας σαραντάρης ξεπεσμένος πράκτορας της ΕΥΠ,
μεταταχθείς πρόσφατα στο υπουργείο οικονομίας και οικονομικών, στο οποίο ευελπιστεί
να κάνει μια νέα πιο επιτυχημένη αυτή τη φορά καριέρα, κυνηγώντας λυσσαλέα…
αδίστακτους φοροφυγάδες. Καθώς πηγαινοέρχεται ανήσυχος στο γραφείο περιμένοντας
την πρώτη του αποστολή, χτυπάει η πόρτα και εισέρχεται στη σκηνή η Λούση. Μία καλοφτιαγμένη
νεαρή γυναίκα, ντυμένη προκλητικά. Ο Ράμπο εντυπωσιάζεται από τα… προσόντα της
και αμέσως της προτείνει συνεργασία.
Η δεύτερη σκηνή διαδραματίζεται
στο διαμέρισμα της Λούση που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της σκηνής. Στο
δεξιό άκρο της σκηνής φαίνεται, σε τομή, ένα ειδικά διασκευασμένο κατασκοπευτικό
βαν, το οποίο στην πραγματικότητα είναι σταθμευμένο ακριβώς απέναντι από το
σπίτι της Λούση. Διαθέτει ειδικά μόνιτορ και μονάδες καταγραφής εικόνας και
ήχου από απόσταση. Όταν χτυπάει το κουδούνι του διαμερίσματος, εισέρχεται στη
σκηνή φουριόζος ο Ράμπο και ανακοινώνει στη Λούση ότι αρίστευσε στις εξετάσεις
για το πτυχίο της ως πράκτορας και πως ήδη ανέλαβαν οι δυο τους την πρώτη τους επικίνδυνη
αποστολή, που αφορά στην επ΄ αυτοφώρω σύλληψη ενός υδραυλικού που δεν κόβει
ποτέ του αποδείξεις. Έναν μεγάλο φοροφυγά. Ο Ράμπο ετοιμάζει το σχέδιο δράσης και
ενημερώνει τη Λούση για το ρόλο της, που δεν είναι άλλος από το να καλέσει τον
υδραυλικό στο σπίτι της και να τον παγιδεύσει.
Στην τρίτη σκηνή η
κατάσταση παίρνει μια αναπάντεχη τροπή που φέρνει τα πάνω κάτω, καθότι
εισέρχεται στα πλάνα των μόνιτορς, μαζί με τον υδραυλικό, και ένας ανίκητος
στις μάχες, απρόβλεπτος παράγοντας.
Αλλά, η συνέχεια επί της… οθόνης!
ΠΡΟΣΩΠΑ
Λούση: Μαθητευόμενη πράκτορας.
Ράμπο: Κατάσκοπος, μέντορας και
συνεργάτης της Λούση.
Οδηγός: Βοηθός του Ράμπο και οδηγός
του Βαν.
Υδραυλικός: Ο Μήτσος. Αδίστακτος φοροφυγάς.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ {Κεντρικά Γραφεία
Υπηρεσίας Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος}
{ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο Ράμπο, σαραντάρης ξεπεσμένος
κατάσκοπος της ΕΥΠ, μεταταχθείς πρόσφατα στο υπουργείο οικονομίας και
οικονομικών, ευελπιστεί για μια νέα πιο επιτυχημένη αυτή τη φορά καριέρα, στο
κυνήγι των πλέον αδίστακτων φοροφυγάδων. Πηγαινοέρχεται ανήσυχος στο γραφείο, περιμένοντας
την πρώτη του αποστολή}.
ΡΑΜΠΟ:
Κοίτα πως καταντήσαμε με αυτή την πανδημία
τα
έσοδα κατέρρευσαν και η οικονομία!
Το
ζήτησε κι ο υπουργός, ευθέως και προδήλως
στο
κόκκαλο του Έλληνα να μπει βαθιά ο ήλος.
Καμία
πλέον ανοχή από εδώ και πέρα
όποιος
δεν κόβει απόδειξη, μαύρη θα έχει μέρα.
Γκαράζ,
εστιατόρια, της θάλασσας μπαράκια,
υδραυλικοί,
γιατροί, μασέρ, καντίνες και σουβλάκια,
θα
καταβάλουν πρόθυμα φόρο υποτελείας
για
να λυθεί το πρόβλημα της παραοικονομίας.
Πρέπει
να αρπάξω απ τα μαλλιά αυτή την ευκαιρία
να
γίνω προϊστάμενος σ’ αυτή την συγκυρία.
Ανησυχία
έχω πολύ, τι μήνυμα θα λάβω,
τη
νέα μου αποστολή όταν θα παραλάβω.
{ήχος εισερχόμενου μηνύματος στο
κινητό του}
Α!
Ήρθε και το μήνυμα απ΄ την υπηρεσία. (Στρέφει το
πρόσωπο προς το κοινό)
Δράση
υποψιάζομαι… αντικατασκοπία.
ΜΗΝΥΜΑ:
«Τον Μήτσο τον υδραυλικό στο στόχαστρο να
βάλεις.
Ποτέ δεν πλήρωσε ευρώ και μη το
αναβάλεις.
Πάντα στο αφορολόγητο τη δήλωσή του
κάνει
πράγμα αδιανόητο, το έχει παρακάνει.
Βάλτε τον στο κυνηγητό χωρίς να
πάρει ανάσα
Σύνθημα – Παρασύνθημα: «τον πιάσαμε
στα πράσα».
Ευθύς αυτό το μήνυμα μόλις θα
ακουστεί
μαζί με το τηλέφωνο θ’
αυτοκαταστραφεί».
{Το τηλέφωνο βγάζει καπνό και ο
Ράμπο τρομάζει και το πετάει μακριά}
ΡΑΜΠΟ:
Μα είναι απαράδεκτό για τη δική μου αξία
να
κυνηγώ υδραυλικούς. Ω! τι υποκρισία!
Να
πιάνω μικροπωλητές που τριγυρνούν στις πιάτσες,
γριούλες
απροστάτευτες που πλέκουν λίγες κάλτσες.
Και
να σφυρίζω αδιάφορα για τις μπουρζουαζίες
που
κλέβουνε ασύστολα. Μεγαλοκαρχαρίες!
Ωστόσο, αυτή, είναι για εμέ, υπόθεση μεγάλη.
Μπορεί
απ’ την αφάνεια αμέσως να με βγάλει.
Χρειάζομαι
λοιπόν γι αρχή, να βρω μια Μάτα Χάρι.
{Ακριβώς αυτή τη στιγμή,
χτυπάει η πόρτα και εισέρχεται στη σκηνή
η Λούση. Εντυπωσιακή νεαρή γυναίκα, ντυμένη προκλητικά}!
ΛΟΥΣΗ: Την αγγελία άκουσα, σαν έκανα
πιλάτες,
ότι
ζητάτε έλεγε καινούριους συνεργάτες.
Έτσι
κι εγώ αποφάσισα χωρίς μεγάλους κόπους
να
εγγραφώ στο πρόγραμμα για νέους κατασκόπους.
Τσέκαρα
τα προσόντα μου και τις προϋποθέσεις
που
είναι απαραίτητες, για κάτι τέτοιες θέσεις.
Και
βρήκα πως για μένανε θα είναι ότι πρέπει
γιατί
ο μύλος ο καλός τα πάντα τα αλέθει.
ΡΑΜΠΟ:
Απ’ ότι φαίνεται εσείς…
ΛΟΥΣΗ: Είμαι αποφασισμένη!
Μπορεί,
όποιος θέλει, από εμέ, πολλά να περιμένει.
ΡΑΜΠΟ:
Ήδη με κατακτήσατε, αμέσως… τρέχω ευθύς
να
φέρω όλα τα χαρτιά της νέας εγγραφής.
{Αποχωρεί ο Ράμπο και μένει στη σκηνή
η Λούση μόνη, μονολογώντας}:
ΛΟΥΣΗ:
Τρεις μήνες τώρα μοναξιά, έπρεπε ν’ αντιδράσω.
Ο
Φαίδων με παράτησε, έχασα και τον Τάσο.
Ένα
σωρό γραμμάτια πρέπει να ξεπληρώσω
ΔΕΗ,
νερό, κομμώτρια, κάπου να τα φορτώσω.
Οπότε
το να εργαστώ, θα ήτανε μία λύση,
ώσπου
ένας γάμος πλούσιος να με εξασφαλίσει.
Ετούτη
βέβαια η δουλειά, να κάνεις τον χαφιέ,
να
κυνηγάς τους Έλληνες που ζούνε βερεσέ,
είναι
ότι χειρότερο που θα ‘θελα να κάνω
αλλά
θα αμείβομαι καλά και με το παραπάνω!
{Ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ο
Ράμπο στη σκηνή, με μια στοίβα χαρτιά.
Τα ακουμπάει στο γραφείο}.
ΡΑΜΠΟ:
Ορίστε οι αιτήσεις μας!
ΛΟΥΣΗ: Είμαι ενθουσιασμένη!
ΡΑΜΠΟ: Η
εκπαίδευση ταχύρυθμη και… εξασφαλισμένη.
Σε
δύο μήνες το πολύ, θα πάρεις το πτυχίο
ΛΟΥΣΗ:
Θα είμαι συνεργάτης σου;
ΡΑΜΠΟ: Στη ζέστη και στο κρύο!
Για
πες μου σε παρακαλώ, ποιο είναι τ’ όνομά σου;
Πατρώνυμο,
επίθετό, πώς λένε τη μαμά σου;
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ {Στο
διαμέρισμα της Λούση δύο μήνες αργότερα}
{Η Λούση κάθεται στον καναπέ στο
σαλόνι της που είναι ενιαίο με την κουζίνα, και βάφει τα νύχια των ποδιών της.
Στο δεξιό άκρο της σκηνής, φαίνεται η τομή ενός ειδικά διαμορφωμένου κατασκοπευτικού
βαν, στο χώρο του οποίου πίσω από το κάθισμα του οδηγού είναι τοποθετημένες
οθόνες και άλλα κατασκοπευτικά όργανα. Ο οδηγός του βαν και βοηθός του Ράμπο
κάθεται στριμωγμένος σε ένα καρεκλάκι στο πίσω μέρος και κάθε τόσο κοιτάζει το
ρολόι του, πιάνει τη μέση του και βογκάει από πόνο}.
ΟΔΗΓΟΣ: Ανάθεμα
την ώρα κατάρα τη στιγμή
έχω
σ’ αυτή τη θέση εδώ, από πολύ πρωί.
Με
έπιασε η μεσούλα μου πονάνε τα νεφρά
Κι
από λεφτά; Δεν δίνουνε ούτε τα βασικά.
Ά.
Νάτος επιτέλους ο Ράμπο στη στροφή
Πηγαίνει
προς το σπίτι. Αρχίζει η αποστολή
{Στο διαμέρισμα χτυπάει το
κουδούνι. Η Λούση σηκώνεται από τον καναπέ και ανοίγει την πόρτα. Ο Ράμπο
μπαίνει φουριόζος}.
ΡΑΜΠΟ: Λούση
συγχαρητήρια το πήρες το πτυχίο.
Με
άριστα παρακαλώ και δώρο ένα λαχείο!
Αμέσως
πιάνουμε δουλειά και για το λόγο αυτό
στο
σπίτι θα καλέσουμε έναν υδραυλικό.
ΛΟΥΣΗ:
Τι να τον κάνουμε αυτόν; Τα πάντα είναι εντάξει!
Νιπτήρες
μπάνια και ο μπιντές, χρόνια έχει να στάξει.
Ο
πρώην μου, στα υδραυλικά, ήτανε ένα αστέρι
τα
πάντα τα μαστόρευε με το δεξί του χέρι.
ΡΑΜΠΟ: Ο
Μήτσος ο υδραυλικός είναι ένας φοροκλέφτης
ποτέ
δεν κόβει απόδειξη, είναι μεγάλος ψεύτης.
Μαύρα
πληρώνεται πολλά και κάνει αυτός ζωάρα
στο
κράτος μία τσακιστή δεν έδωσε δεκάρα.
Και
τελευταία, ακούστηκε, πως έχει και λεφτά
σε
μια οφσόρ, απέναντι από τον Παναμά.
ΛΟΥΣΗ:
(Αυτό καλό ακούγεται) Και η αποστολή μου;
ΡΑΜΠΟ: Απλώς
παρακολούθησε να δεις την τεχνική μου.
Με
το τσεκούρι αυτό εδώ θα σπάσω το σιφόνι
θα
κόψω και την παροχή μ’ ετούτο το πριόνι.
{Χώνεται κάτω από τον νιπτήρα και
σπάει το σιφόνι με το τσεκούρι}.
ΛΟΥΣΗ:
Αχ πάει το κατέστρεψε!
ΟΔΗΓΟΣ: Η μέση μου
πονάει.
ΛΟΥΣΗ:
Το σπίτι το διέλυσε!
ΟΔΗΓΟΣ: και
το νεφρί μου πάει!
{Ο Ράμπο πλησιάζει τη Λούση
κρατώντας στο χέρι μια καρφίτσα- ψαράκι
που έχει ενσωματωμένη κάμερα υψηλής τεχνολογίας η οποία στέλνει εικόνα και ήχο
στο βαν που είναι παρκαρισμένο απέναντι από το σπίτι της Λούση}.
ΡΑΜΠΟ:
Ορίστε εγώ τελείωσα και τώρα η σειρά σου,
με
το ψαράκι αυτό εδώ, θα κάνεις τη δουλειά σου.
Είναι
καρφίτσα όμορφη, αλλά μέσα στο μάτι,
έχει
κρυφό μηχανισμό, μια κάμερα γαμάτη!
Θα
στην καρφώσω χαμηλά… στον πλούσιό σου μπούστο
ΛΟΥΣΗ:
Κι εσύ θα παρακολουθείς; Θα έχει πολύ γούστο.
ΡΑΜΠΟ:
Εγώ θα είμαι απέναντι σ εκείνο το βανάκι
και
με αυτή την κάμερα, θα πιάσουμε λαυράκι.
ΟΔΗΓΟΣ:
{Ξύνεται}Αχ πάει απελπίστηκα με
έπιασε φαγούρα
ΛΟΥΣΗ:
Φοβάμαι πως θα προδοθώ, και πως θα τα βρω σκούρα.
ΡΑΜΠΟ:
Ορίστε και το νούμερο τώρα να τον καλέσεις.
Κι
όταν τελειώσει τη δουλειά να τον παρακαλέσεις
απόδειξη
κανονική, νόμιμη να σου δώσει.
ΛΟΥΣΗ:
Κι αν αρνηθεί;
ΡΑΜΠΟ: Η άρνηση… αυτή θα τον
προδώσει!
Στα
πράσα αν τον τσακώσουμε όλοι θα βολευτούμε
θέσεις
θα πιάσουμε καλές.
ΡΑΜΠΟ-ΛΟΥΣΗ: και θα συνεργαστούμε.
ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ
{Ο Ράμπο και ο οδηγός, κάθονται στο
πίσω μέρος του βαν παρακολουθώντας τις οθόνες που παίρνουν εικόνα από το
διαμέρισμα της Λούση. Η Λούση καλεί στο τηλέφωνο τον υδραυλικό}.
ΛΟΥΣΗ:
Τον Μήτσο τον υδραυλικό… θέλω να του μιλήσω.
ΥΔΡ: Ένα
λεπτό παρακαλώ, το ράδιο να κλείσω.
ΛΟΥΣΗ:
Έπαθα ένα ατύχημα, μια συμφορά μεγάλη,
τρέχουν
από παντού νερά, είμαι σε μαύρο χάλι.
Με
έχει πιάσει πανικός και… από πού ν’ αρχίσω
σπίτι
αν δεν έρθεις γρήγορα μπορεί ν’ αυτοκτονήσω!
ΟΔΗΓΟΣ:
Βρε τι μαφία είναι αυτή; Μεγάλο κελεπούρι!
ΛΟΥΣΗ:
Το σπίτι μου πλημύρισε έγινε σαν αχούρι!
ΥΔΡ:
Έφτασα αμέσως ματμαζέλ, δυο λεπτάκια κάνω,
δώσε
μου τη διεύθυνση κι αμέσως καταφθάνω.
ΛΟΥΣΗ:
Είμαι Ηπείρου κι Αχαρνών στρίβοντας στη γωνία
Στην
καροτί τριώροφη, την πολυκατοικία…
{ Η Λούση, μόλις έκλεισε το
ραντεβού με τον υδραυλικό, ενεργοποίησε την καρφίτσα - κάμερα κάτω από το
δαντελωτό φιογκάκι που οριοθετούσε το βάθος του πλούσιου ντεκολτέ της, διόρθωσε
πάνω της το στενό της φόρεμα που ξεχείλιζε ερωτισμό, άφησε μισάνοιχτη την εξώπορτα
και περίμενε ακουμπισμένη στην πλάτη του καναπέ}.
ΟΔΗΓΟΣ:
Ωραία Ράμπο – αρχηγέ, τώρα έχουμε εικόνα.
Εγώ
τραβάω τη σκηνή κι εσύ μαγνητοφώνα.
{Μπαίνει στη σκηνή ο υδραυλικός}
ΛΟΥΣΗ:
(Δέσποινα Παναγίτσα μου τι άντρας είναι αυτός
Γεροδεμένος,
γραμμωτός… σαν Έλληνας Θεός!
Πώς
μπήκε έτσι στο σπίτι μου, σαν καυτερός αγέρας;
Σε
ποιον να μοιάζει ηθοποιό; … Αντώνιο Μπαντέρας!)
ΥΔΡ:
Μήτσος, την καλησπέρα μου, ήρθα για την πλημμύρα,
Βρύσες,
σιφόνια σπάσανε, σε κάποια κακομοίρα.
(Βρε,
τι γυναίκα είν’ αυτή, τη βλέπω και παθαίνω!
Εγύρισε
το μάτι μου)!
ΛΟΥΣΗ: Έλα σε περιμένω!
Έσπασε
το σιφόνι μου, κάτω απ το νιπτήρα.
Μία
γυναίκα… μόνη της, τρόμαξα και σε πήρα.
ΥΔΡ:
Πολύ καλά κυρία μου
ΛΟΥΣΗ:
Λούση… και
δεσποινίδα!
ΥΔΡ: Χαίρω πολύ λοιπόν κι εγώ, (αμέσως που την
είδα)
Ωραίο
το φουστάνι σου και το… αρωματάκι!
ΛΟΥΣΗ:
Απ το Παρίσι πρόσφατα…
ΥΔΡ:
(Ωραίο γκομενάκι)
ΟΔΗΓΟΣ:
Αφεντικό η μέση μου, πονάει, δεν αντέχω.
ΡΑΜΠΟ:
Υπομονή, τον μασκαρά, στο χέρι μου τον έχω.
ΥΔΡ:
Πιάνω δουλειά στα γρήγορα, τελειώνω σε λιγάκι.
ΛΟΥΣΗ:
Όσο θα φτιάχνετε εσείς, θα ψήσω καφεδάκι.
ΡΑΜΠΟ:
Τα νεύρα μου αρχίζουνε να γίνονται τσατάλια,
εστίασε
κανονικά, η εικόνα είναι χάλια.
Παίζεται
η καριέρα μας, έχει λίγη θαμπάδα.
Μ
αυτό εδώ το βίντεο, σώζεται η Ελλάδα!
ΟΔΗΓΟΣ:
Αφεντικό! Καθάρισε η εικόνα απ’ το ψαράκι,
η
Λούση έφτιαξε καφέ με μπόλικο καϊμάκι!
ΛΟΥΣΗ:
Έτοιμος είναι ο καφές, μπορείτε να τον πιείτε
και
αν σας άρεσε πολύ… θα ‘θελα να το πείτε!
ΥΔΡ:
Ορίστε τέλειωσα κι εγώ, έτοιμο το σιφόνι.
Έκανα
και τη δοκιμή (Είπε πως είναι μόνη;)
ΛΟΥΣΗ:
Μα πότε ετελειώσατε; Θα φέρω και γλυκάκι…
Μη
βιάζεστε τόσο πολύ… να κάτσετε λιγάκι.
Εκτός
κι αν η… γυναίκα σας, στο σπίτι περιμένει
για
να σας περιποιηθεί κι εκείνη η καημένη.
ΥΔΡ:
Που τέτοια τύχη ο άμοιρος, δεν είμαι παντρεμένος
ούτε
ποτέ δεν έτυχε να ‘μαι λογοδοσμένος.
Όπως
εσύ έτσι κι εγώ, στον κόσμο είμαι μόνος
δεν
έχω βρει τον έρωτα κι όλο κυλάει ο χρόνος…
ΛΟΥΣΗ:
Αχ! Πόσο με συγκίνησε αυτή η ιστορία
και
είστε τόσο όμορφος… άδικη κοινωνία!
ΥΔΡ:
Μα ακόμα στον πληθυντικό οι δυο μας θα μιλάμε;
ΛΟΥΣΗ:
(Τέλεια το ψάρι τσίμπησε ας μη χρονοτριβάμε)
Μόλις
σε είδα Μήτσο μου… σκέφτηκα, εμείς οι δύο…
κάτι
εδώ φτερούγησε… σ’ ετούτο το σημείο!
ΥΔΡ.
Ωραίο το… σημείο σου έχει κι ένα ψαράκι.
ΛΟΥΣΗ:
Μία καρφίτσα άχρηστη, απ΄το Μοναστηράκι.
Αν
θέλεις, μόνος σου, μπορείς, ευθύς να μου τη βγάλεις…
ΥΔΡ:
εμπόδιο στη σχέση μας, δεν θέλω να τη βάλεις.
ΛΟΥΣΗ:
Ποτέ δεν την συμπάθησα και θα ‘τανε
ωραία
να
την πετάξεις μακριά… πριν πέσει η αυλαία…
{Ο Υδραυλικός ξεκουμπώνει και πετάει
την καρφίτσα. Αμέσως σβήνουν τα φώτα στο διαμέρισμα και μόνο στο βαν στο δεξιό
άκρο της σκηνής μένει ένας χαμηλός φωτισμός}.
ΟΔΗΓΟΣ:
Αφεντικό την πάθαμε στραβώνει η ιστορία
ΡΑΜΠΟ:
Μη λες βλακείες οδηγέ κι… άνοιξε τα ηχεία….
Ερωτικοί
ήχοι
ΑΥΛΑΙΑ
